Iedereen die mij een beetje kent, weet ik dat dól ben op mijn nichtje Lise. En sinds ze half mei grote zus is geworden van Fenne en ze dus nu met z'n tweetjes zijn, is mijn dolheid zelfs meer dan verdubbeld.
Op bezoek kom ik al niet eens meer in het huize broerlief; ik ben eerder onderdeel van het meubilair. Hoewel ik bij binnenkomst altijd heel enthousiast wordt begroet met een knuffel en een kus door de kleine blonde draak en ze me daarna uitgebreid vertelt wat ze die dag gedaan heeft, is het daarna al gauw vrij normaal dat ik er ben. Tante Kim dit en tante Kim dat, het is geweldig om dat kleine meiske zo vaak te zien. En haar klein zusje nu natuurlijk ook.
Zo was ik laatst op maandagavond tijdens spitsuur bij hen thuis. Ik was er een uurtje om te helpen, omdat broerlief weg moest. Rond bedtijd dus. Ene kind in bad, andere op de arm. Daarna de baby in bad en televisie kijken met de inmiddels schoongewassen peuter. Daarna baby beneden aan de borst van haar moeder, terwijl peuter en ik ons vermaakten met Buurman en Buurman vlak voor het slapen gaan. Dat tante Kim haar naar bed zou brengen, zei haar moeder tegen Lise. Omdat Fenne nog moest drinken bij mama.
Echt erom te springen stond ze niet, die kleine muiter van ruim 2,5. Als het moet, dan moet het, dacht ze, maar in eigen huis werd ze toch het liefst naar bed gebracht door een van haar eigen ouders. Snap ik natuurlijk. Maar Fenne bleek toch op tijd klaar. Ze had blijkbaar haar buikje vol en hoefde niet meer te drinken. Mama kon Lise dus toch alsnog zelf naar bed brengen. Het meiske was bijna euforisch.
Plots liep ze naar mij toe. Ik wilde bijna net als Buurman en Buurman "A je to!" tegen haar roepen en haar een kus geven voor het slapengaan, toen ze me opeens op mijn borst aanraakte. Ze keek me aan.
"Fenne bij jou verder drinken?" vroeg ze op haar allerschattigst.
Ik schoot in de lach. Haar moeder ook. Had ze toch helemaal niet in de gaten gehad dat haar zusje al gestopt was met drinken. Dacht ze toch zomaar dat, omdat haar moeder haar naar bed ging brengen, de baby wel bij tante Kim verder kon drinken.
Dat dat niet kon, antwoordde ik. Dat er geen melk in mijn borsten zat. Dat tante Kim eerst zelf een baby moest krijgen, legde ik uit. En dat ik die nog niet had.
Ze dacht even diep na.
"Ikke wel!" riep ze toen uitgelaten, terwijl haar moeder aanstalten maakte om naar boven te gaan en ik de kleine Fenne op mijn arm nam.
Kinderlogica. Briljant af en toe.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten