Rechtstreeks van Wikipedia:
Uitbuiken is een typisch Nederlandse zegswijze, waarbij na een goede maaltijd een poosje rust genomen wordt om het eten te laten zakken. Anders bestaat de mogelijkheid van oprispend maagzuur.
Door veel te eten en te drinken voelt de buik pijnlijk aan en kan men last krijgen van overtollig maagzuur. Ook kan men last krijgen van oprispend maagzuur, waarbij de sluitspier tussen maag en slokdarm minder goed sluit.
Ook strak zittende kleding, bijvoorbeeld ten gevolge van veel eten, kan leiden tot oprispingen. Om dit te voorkomen wordt na een goede maaltijd de knoop van de broek losgemaakt en gaat men even wat onderuit zitten. Dan komt verzucht de tekst: "Hè, dat was heerlijk - nu even lekker uitbuiken!" Hoewel de kreet eenvoudig in het Duits vertaald kan worden is hij daar veel minder gangbaar. Het "ausbauchen" maakt als kreet pas recent zijn opgang. In andere culturen is deze activiteit nog niet veel waargenomen.
Het was nog voordat ik deze wanstaltige definitie van het woord uitbuiken ontdekte, dat ik het al een walgelijk woord vond.
Uitbuiken.
Uitbuiken!
Even serieus. Klinkt toch niet?
Alsof je na veel te veel eten onderuit gezakt gaat zitten, je broek open doet en met je hand een paar keer over je opgezwollen buik wrijft, een flinke "Aaaaahhhh" kreet uitslaat, gevolgd door een onwijs dikke boer. En je daarna, nadat je het een paar minuten hebt laten zakken, je een weg baant naar het toilet, terwijl je broek al op je knieën hangt, omdat deze al open was en je vervolgens het toilethok vergast, gepaard met geluiden die aan de overkant van de straat nog te horen zijn. Zo ongeveer zoals mijn broers dat doen, maar dan nog een tikkeltje erger. Gadver!
Dat dus.
Uitbuiken. Het is het smerigste en lelijkste woord dat ik ooit gehoord heb.
Deze dagen na kerst vraag ik dan ook altijd met tegenzin aan mensen hoe hun dagen zijn geweest, omdat het woord 'uitbuiken' zonder twijfel meermaals genoemd wordt. Kerst is tegenwoordig meer een vreetfestijn dan dat het nog iets met de geboorte van onze lieve Heer te maken heeft, maar vooruit. Eens per jaar moet het kunnen en waarom dan niet gewoon met kerst. Maar waarom er dan daarna massaal uitgebuikt moet worden?
Uitbuiken. Luister dan hoe het klinkt! Gadverdamme!
Hoe mijn kerst was? Cadeautjes, hapjes, zelf pizza'tjes maken, wijntjes, borrels en heel veel gelachen. Of ik daarna moest uitbuiken? Nee, want de volgende dag heb ik al de uit te buiken kilo's er weer afgelopen in de horeca. Afgelópen ja. Niks geen uitbuiken hier.
Uitbuiken... alsjeblieft zeg! Ik hou nog liever al het overtollige eten en de overtollige gassen binnen, dan dat ik überhaupt aan het proces van uitbuiken begín! Ik vind het het meest ranzige woord dat en de meest ranzige activiteit die bestaat. Uitbuiken is iets dat ik nóóit doe!
Vandaag was ik gewoon weer aan het werk. In de drukte, alsof de wereld vergaat na 1 januari en mensen massaal hun rekeningen leegplunderen. Of is het gewoon om de belasting te ontduiken? Mijn collega merkte tegen een uur of vijf op dat ze trek had aan een kroketje. Toevallig, want ik had net een half uur ervoor besloten dat ik vanavond mijn maaltijd bij de cafetaria zou scoren.
Een raspatatje en twee frikandellen speciaal met ketchup. De patatboer kent mijn bestelling inmiddels uit het hoofd. Best wel gênant.
En als jullie me nu willen excuseren. Ik hoor wat gegrommel en wat rare geluiden. Ik geloof dat ik even moet uitbuiken...
